Time flies when you're having fun!

zaterdag 20 september '14
Dit weekend hebben we niet veel gedaan.. een beetje uit geslapen en wat boodschappen gedaan.

Maandag begon onze stage bij de Care For the Eldery, de ouderen zorg dus. We moesten er om 8 uur zijn. We moesten met de gipny, dat is een busje wat open is en overal stop voor iedereen, daarna nog met de tricycle, (een tuktuk) door naar de Care. Naomi bleef deze dag thuis, omdat ze ziek was. Toen we bij de care aankwamen kregen we een rondleiding, en mochten we praten met de ouderen die Engels konden praten. Het was wel even schrikken om te zien hoe de ouderen mensen erbij zaten. Sommige hadden geen banden op de rolstoel en heel veel mensen in een kleine ruimte.. Dat is heel anders als in Nederland. Helaas was de eigenares niet aanwezig, omdat ze een meeting had in Thailand. In de avond hebben we niet veel meer gedaan, even gegeten en zijn vroeg gaan slapen.

Dinsdag was onze tweede dag bij de Care. We mochten weer bij de ouderen zitten, even daarna mochten we de excersize doen met de ouderen. Of te wel, ochtend gymnastiek, met de handen om hoog en hoofd draaien enz. Dat was leuk om te doen want de ouderen deden echt super goed mee en moesten lachen. We mochten ook mee helpen met de medicijnen voor bereiden. En de lunch geven aan de ouderen, en daarna zelf even lunchen en weer aan t werk.
Zo verliep de woensdag ook, Ochtendgymnastiek, medicijnen en lunchen.

Donderdag hebben we eindelijk mam Fé ontmoet. Een hartstikke lieve vrouw, ze vertelde dat we niet verlegen hoefde te zijn en dat we haar als ‘moeder ‘ moesten zien en dat we alles aan haar mochten vragen. Ze vertelde ook dat ze wou dat we veel leerde, dus ze ging een planning voor ons maken. Ze vond het jammer dat ze ons niet eerder heeft kunnen ontmoeten, omdat ze naar Thailand was. En ze zei dat ze normaal de studenten meeneemt naar verschillende plekken, universiteit en andere ziekenhuizen. Ze zei dat ze ons graag nog mee nam naar deze plekken, en wij wouden dat ook graag zien. We hadden dus afgesproken om dat maandag te gaan doen. We hebben veel foto’s gemaakt met mam Fé. En hebben de vitale functies gemeten bij de ouderen. We merkten gelijk dat een nieuwe bloeddruk meter goed van pas zou komen.. ze hadden er maar eentje en die werkte niet heel goed.. Om vier uur zijn we weer naar huis gegaan en naar de super markt gegaan, hebben cake gekocht en bloemen, voor de laatste werkdag bij de ouderen. En voor ons zelf nog wat boodschapjes..

Vrijdag was onze laatste werkdag bij de Care. We hebben ochtends de Cake uit gedeeld en de bloemen aan Mam Fé gegeven. Ze vond het heel erg lief zei ze. Ze wou gelijk foto’s maken om op Facebook te zetten! In de middag hadden we een evaluatie gesprek met Helen. Maar toen we thuis waren kwamen we er achter dat dat helaas niet door ging.. We hebben kleren gewassen in de middag. In de avond hadden we een feestje gepland. We mochten mee met Dr. Tan en Dr. Robillo en JacJac en een paar anderen naar een Music bar. Het was erg gezellig, we hebben wat gedronken en er was een Live bandje. En natuurlijk ook gedanst. Ik heb het erg naar mijn zin gehad! Achter het café zat een restaurant ‘ De bonte koe” een Nederlandse naam! Ze verkopen daar frikadellen en Nederlands eten.
Rond 2 uur zijn we naar huis gegaan.

Zaterdag lekker uitgeslapen en in de middag zijn we naar de stad gegaan, opzoek naar souvenirs winkels.. wat helaas een beetje tegenviel. Maar wel wat leuke dingetjes gekocht. We wouden die dag sowieso eten bij de bonte koe. Toen we daar aankwamen hoorde we al Nederlandse mensen praten.. dat was heel gek om te horen, omdat je natuurlijk alleen gewent bent om met de andere drie meiden te praten en met de andere mensen Engels.. toen we binnen kwamen stonden we even te kijken want het zag er Oer Hollands uit. Overal delfts blauw en koeien en typisch Hollandse spulletjes. Het was heel gek om hier te zijn, het leek eventjes echt als Nederland. We bestelde natuurlijk een frikadel. Even later kwam de eigenaar na ons toe en daar hebben we even mee gepraat, gewoon in het Nederlands! We kregen net zoals thuis, gewoon eerst het drinken geserveerd en daarna pas het eten, de gewoonte is hier om het drinken tegelijk met het eten word geserveerd. En we kregen ook een mes en vork! In plaats van een lepel en een vork. De frikadel smaakte precies t zelfde als in Nederland en was heel lekker. De frietjes en stokbrood met kruidenboter ook!
Daarna gingen we met de taxi naar huis. Hier hebben we ook onderhandelt met de taxi chauffeur over de prijs, het was terug naar Callinan, voor 400 Peso, dat is ongeveer 6 Euro. En het is ongeveer 45 Km rijden.. Dat is heel goedkoop! Eenmaal thuis nog ff gekletst en daarna gaan slapen.

Zondag hebben we ook lekker uitgeslapen, maar nu wisten we waar de souvenir winkels zaten, dus zijn we iets vroeger gegaan als normaal. We hebben de souvenir winkels afgestruind naar de leukste cadeautjes voor diegene die thuis zitten. Hierna hebben we wat gegeten ergens in een tentje in de buurt en hebben nog boodschappen gedaan voor ‘de pot’, voor ons allemaal dus.. haha.

Maandag ochtend om 8 uur werden we opgehaald door Mam Fé, We hadden een dag gepland met haar om langs te gaan naar de universiteit voor verpleegkundige en een ziekenhuis. Toen we daar aankwamen waren er heel veel andere studenten. We moesten ons even voorstellen, ze stonden als een grote kring om ons heen, en wij stuk voor stuk onze naam, leeftijd en reden waarom we hier zijn. Als er al een iemand zich had voor gesteld kregen we groot applaus, dat was wel even lachen omdat hun verlegen waren.
Later zijn we vertrokken met mam Fé naar de universiteit, daar hebben we een rondleiding gehad en overal foto’s gemaakt, voor facebook natuurlijk. We hebben daar een les mee gekeken, maar het was moeilijk om te snappen want als ze hier Engels praten , dan praten ze met een accent en zeggen sommige woorden in het visaya. ( de Filippijnse taal) later gingen we naar het ziekenhuis, een heel groot ziekenhuis. Veel groter als het ziekenhuis van Dr. Robillo. We gingen even gedag zeggen op de afdeling waar allemaal klinieken zaten, we gingen langs bij de geriatrie.
Later nam Mam Fé ons mee uit eten bij een Pizza restaurant, en wij wouden haar betalen maar dat wou ze absoluut niet aannemen, wat wij natuurlijk heel lief vonden! We zijn nu van plan om haar ook een keer en dagje mee te nemen naar een SPA of zoiets.. later zijn we naar huis gegaan en hebben in de avond niet veel meer gedaan.

Voor mij is dit nu het moment dat alles begint te wennen.. Het is voor mij minder gek als eerst dat ik; daken van ijzeren ribbelplaten zie, kinderen met gaten in hun kleren, dat we worden na geroepen omdat we mooi en wit zijn.. , dat we met een tuktuk naar de supermarkt gaan, dat onze boodschappen worden ingepakt als we klaar zijn met afrekenen, dat we met Peso moeten betalen, dat we de wc zelf moeten doorspoelen, dat we bijna iedere dag rijst eten, dat er kinderen achter ons aan rennen om geld te vragen, dat we de lege flessen aan de kinderen in de buurt geven en er dol gelukkig mee zijn, dat het tropisch warm is, dat er palmbomen in de tuin staan, dat we altijd een koude douche hebben, dat het hier om 6 uur donker is, dat de mensen super gastvrij zijn, dat de mensen met een infuus zelf het infuus hoog moeten houden, dat er mensen zijn die de kosten van hun behandeling in het ziekenhuis niet kunnen betalen.. er zijn zo veel dingen die ik op kan noemen wat anders is als in Nederland.. Soms is het even moeilijk om bijvoorbeeld te zien hoe mensen leven in een huisje van ijzeren platen.. en dat de kinderen achter ons aan rennen voor geld.. en dan besef je je eigen dat je blij moet zijn met wat je hebt. En dan besef ik me dat ik heel dankbaar ben dat ik deze ervaring mag mee maken!



(P.s Bedankt voor de reacties op mijn vorige blog)


xxx en liefs uit de Filipii